Ludwik Styl

Styl Ludwika XVI, czyli antyczny powrót do korzeni

Schyłek XVIII wieku jest czasem miejsc i nowych odkryć. To czas, w którym zamienia się okruchy przeszłości w znaleziska. Eksploracyjne wyzwania budzą w człowieku konieczność poszukiwań. Antyczne wzory na nowo odżywają w kulturze i sztuce. Społeczeństwo wraca do tego, co klasyczne i spokrewnione ze starożytnym Rzymem i Grecją, aby wyrównać przepaść pomiędzy okresem baroku, a rokoka.
Styl Ludwika XVI budowany na ramie starożytności odradza się. Jego wczesna postać jest tworzona poprzez stopniowe zacieranie śladów rokokowej finezji. Rządy regencyjne Filipa Orleańskiego dały społeczeństwu ulgę i orzeźwienie. Filip XVI kroczył w kierunku zmian reformatorskich Francji. Pomimo zapału króla nie udało się przeprowadzić reformy gospodarki i finansów państwa, a próba zmiany konstytucji zakończyła się rewolucją francuską. Styl Ludwika XVI kształtował się pomiędzy rokiem 1765-1790. Opierając się na antycznej harmonii stanowił uosobienie ładu i porządku. Meble klasycystyczne są nadal bogato i dekoracyjnie zdobione. Umiar wyznacza tendencje do korzystania ze starożytnych ornamentów roślinnych między innymi: liści akantu, girland czy rozet. Główny materiał zdobniczy stanowi drewno egzotyczne ze szczególnym wskazaniem na mahoń lub orzech. Brązy cyzelowane i pokryte złotem, mosiężne odlewy o różnych kształtach stanowiące okucia, markieteria, intarsje, politurowanie to techniki wykończeniowe stosowane dla przyciągnięcia uwagi i skupieniu jej na meblu. Kształty mebli zostają uproszczone. Ich konstrukcja tworzona jest w oparciu o kąty proste. Linie są proste- stosowane w sposób przemyślany. Zgeometryzowana budowa zastępuje asymetryczność, która była jednym z podstawowych elementów budujących zmysłowe rokoko.
Esowate nogi mebli z czasem ulegają przemianie. Z kabriolowych przekształcają się w proste kanelowe. Kanele, czyli żłobione rowki wzbogacają wygląd elementów podtrzymujących mebla o prostotę i optycznie nadają smukłości. Prostota, która jest wyrażana przez styl ludwikowski nie jest synonimem mebli ciężkich dąży raczej w stronę lekkości. W kwestii materiałów tapicerowanych decydowano się na wybór atłasu. Błyszczący i gładki idealnie wpasowywał się w panujący nurt. Obok niego sięgano po jedwab bądź po francuską tkaninę Toile de Jouy. Toile de Jouy jest rodzajem tkaniny stonowanym i lekkim. Posiada nadruk przedstawiający ornamenty roślinne lub motywy. Styl Ludwika XVI zatoczył o sferę czasową. Poprzez powrót do starożytnych wzorców stał się apoteozą świata przyrodniczego. Antyczna tendencja do wyrażania szacunku i podziwiania natury stała się pewnym wzorem ujednolicenia na nowo harmonii i równowagi dworskich konstrukcji meblarskich.