Styl Biedermeier

Biedermeier, czyli użyteczność w mieszczańskiej oprawie

Powstanie stylu Biedermeier przypada na okres łączący dwa bardzo ważne wydarzenia historyczne zarówno dla krajów niemieckich jak też Austrii przypadające na pierwszą połowę XIX wieku. Brak manifestów programowych przyczyniła się do braku możliwości klarownego zdefiniowania tego stylu. Długoletnia wojna stała się przyczyną zniszczenia gospodarki, a więc i sfery kulturalnej tak ważnej w każdym społeczeństwie. Mieszkańcy mający w oczach widmo przemijającej bitwy ograniczają swoje zainteresowania dotyczące sfery artystycznej. Nowym wyznacznikiem kształtującym wymagania rynku dla rzemieślników i konstruktorów stają się potrzeby warstw społecznych, do których zalicza się mieszczaństwo i burżuazję. Pochodzenie słowa Biedermeier ma dość ciekawą historię. Zaczerpnięte zostało od nazwiska z tomów wierszy Ludwiga Eichrodta oraz Adolfa Kussmaula, w których główną rolę gra literacki bohater Wieland Gottlieb Biedermeier zaliczający się do osób o ograniczonej skali ambicji. Priorytetem stylu biedermeier są meble, które odbiegają jak do tej pory od wymagań dyktowanych przez arystokrację. Tworzone przez rzemieślników muszą spełniać określone cechy, aby zdobyć popyt wśród rosnącej w siłę nowej warstwie społecznej. Meble muszą być przede wszystkim funkcjonalne- skonstruowane w taki sposób, aby ich użyteczność mogła łączyć się z wygodą podczas ich użytkowania. Jeżeli dodamy do tego jeszcze cenę, która kształtuje obrót towarami i która musiała być przystępna można stwierdzić, że trzeba było być dość pomysłowym, aby znaleźć odbicie zadowolenia na twarzy klienta i jednocześnie w swojej kieszeni. Chcąc sprostać gustom odbiorców poprzez obniżenie ceny, meble straciły na dekoracyjności wskutek usunięcia drogich, a zaraz przyciągających uwagę ornamentów i ograniczeniu ich do minimum.
Bogata kolorystyka materiałów przeznaczonych na pokrycia siedzisk krzeseł czy całych obić mebli tapicerowanych skupiała się raczej na barwach jasnych. Oprócz liściastych i owocowych gatunków drewna wykorzystywano także drewno egzotyczne- ceniony w tamtym czasie mahoń. Biedermeier wprowadza zaokrąglone linie w konstrukcjach mebli. Esowate nogi stołów, gięte elementy podłokietników krzeseł czy łączyn oparciowych to główne cechy, które są charakterystyczne dla tego stylu. Jeżeli biedermeier miał być opoką wśród osób, dla których praktyczna forma mebla, jego użyteczność oraz umiarkowane zdobnictwo miało łączyć się z zaciszem domowym i dawać ukojenie wśród intymności codziennego życia to należy powiedzieć, że zderzenia potrzeb i poczynione kroki zmierzające ku zaspokojeniu tego typu wymagań pokrywały w całości meble reprezentujące ten styl