Styl klasyczny na nowo

Wspomnienia przywodzą na myśl chwile dobre i znamienite. Takie, które pamięta się do końca życia. Czas nie zaciera śladów, które wyryła historia w naszej pamięci. Zapisane w szufladkach naszego umysłu są wyciągane w chwilach relaksu Meble klasycznei rodzinnych przyjęć. Klasyczne meble są jak takie dobre wspomnienie. Przywodzą słabość do mebli drewnianych, patetycznych i okrojonych do miejsc wzniosłych jak pałace czy dworskie posiadłości.
Klasycyzm XVIII wieku jest dziś traktowany w sposób osobliwy. Pomimo zmieniających się trendów warto zauważyć, że klasycyzm nie traci na swojej wartości. Swoim monumentalizmem wyraża nieprzemijalne połączenie ze światem starożytnym . Meble ciężkie i duże to właśnie meble klasyczne. Zapach skóry i naturalnego drewna stwarza klimat pomieszczeń wytwornych. Zmieniające się standardy, gusta, oraz galopująca sfera tworząca wyznaczniki tego, co modne sprawia, że meble klasyczne nadal są wyrafinowane i podniosłe.
Styl klasyczny jest kreowany z umiarem. Tworzony z pomysłem na wzór zamierzchłych lat musi zachować powagę. Jego kreacja musi być skrojona na stary model. Ważna jest symetria i równowaga. Trzeba kierować się ładem i harmonią. To sprawia, że meble mają nieprzemijalny i nie dający się z niczym innym porównać charakter. Kanony starożytnej Grecji i Rzymu są nieprzemijalne nawet dziś. Otwiera to konieczność zwrócenia uwagi na ich ponadczasowość. Wzorowane na kulturze antycznej meble klasyczne takie właśnie są- mają swój urok.
Klasycyzm francuski dominował za panowania Ludwika XVI. Nogi mebli takich jak krzesła czy stoły mają przekrój okrągły bądź kwadratowy i są zwężane ku dołowi. Wykorzystywane są motywy roślinne jak liście akantu, ale również liry, arabeski czy wstęgi. Powierzchnię mebli wykańczano stosując woskowanie. Jako meble wystawne i bardzo gustowne miały często złocone powierzchnie. Oprócz malowania lakierami, meble były intarsjowane złożonymi kompozycjami oraz okleinowane z wykorzystaniem drewna dębowego i gatunków egzotycznych m.in. drewna palisandrowego, mahoniowego, satynowego, różanego czy owocowego np. wiśni. Do łask powraca drewno hebanowe. Meble tapicerowane pokrywano materiałami kosztownymi i cenionymi. Aksamit i adamaszek, tkaniny jedwabne, bawełniane oraz skóry- safian oraz maroquin tzw. skóra marokańska będąca odmianą safianu. Nie można zapominać także o haftach.
Okres dyrektoriatu przynosi zmiany. Meble nie są tak reprezentatywne jak za panowania Ludwika XVI. Mają prostszą formę, a zdobnictwo nie jest tak bogate jak w klasycyzmie francuskim. Zmieniają się motywy zdobnicze. Teraz w modzie są bębny, trąbki, kosy czy cepy. Oparcia foteli są odgięte do tyłu na kształt woluty. Surowcem najczęściej wykorzystywanym do budowy mebli jest mahoń.
Meble klasycznePóźny klasycyzm monumentalny tzw. empire był okresem, który cofał się do wzorów antycznych. Meble były statyczne i ciężkie. Nie dbano zbytnio o komfort. Meble o dużych gabarytach jak szafy czy komody stawiano na cokole. Unikano raczej posadowienia mebli na nogach, gdyż dawało to odczucie, że meble są lekkie, a założeniem empiru była ciężka, dostojna forma. Podobnie jak w okresie dyrektoriatu meble tworzono z wykorzystaniem drewna mahoniowego, bądź okleinowano na jego wzór drewno iglaste.
Styl klasyczny trafia do osób szanujących tradycje, które zmieniają się, ale powoli. Jego stylistyka jest tak ceniona, ponieważ przetrwała stulecia i zachowała starożytne kanony smaku. Nie jest to proste
odnosząc się do stale zmieniających się gustów i trendów. Osoby, którym nie straszna stała forma powinny wyposażyć swoje mieszkanie w meble klasyczne.