Drewno Bukowe

Buk

Nazywany jest „królem drzew liściastych“ i ten tytuł słuszne mu się należy. Ze swoimi 250 sposobami wykorzystania jest to najwszechstronniejszy rodzaj drewna. To twarde, zbite drewno nadaje się szczególnie dobrze na meble poddawane silnym obciążeniom.

Buk dorasta najpierw bardzo wolno w cieniu starych drzew. Dopiero w wieku 100-140 lat staje się on wartościowym drewnem użytkowym.

Obszar występowania buka rozciąga się od Europy południowej, poprzez środkową aż do wschodniej. Ten rodzaj drewna jest bardzo twardy i mocny, dość ciężki, z bardzo delikatnym rysunkiem słojów. Poprzez „parowanie” świeżo ściętych pni drewno bukowe otrzymuje swój ciepły, lekko czerwono-brązowy odcień. Dzięki temu zabiegowi ma ono mniejsze skłonności do pęcznienia oraz paczenia się i w rezultacie wykazuje większą trwałość.

To czerwonawo-białe, parowane czerwonawo-brązowe drewno liściaste trochę ciemnieje. Powierzchnia jest twarda, gładka, z równomiernie rozłożoną strukturą promieni drewna.

Dla wszystkich mebli stosowane jest lekko parowane drewno bukowe, w celu osiągnięcia lekko czerwonawo-brązowego odcienia. Określenie „buk rdzeniowy” oznacza głównie inny udział drewna przy obróbce. W tej odmianie drewna bukowego obrabiany jest również kolorowy obszar rdzenia drewna. Jest on tak samo twardy jak rejon zewnętrzny pnia i nadaje drewnu interesujący, bardzo silny rysunek słojów. Buk rdzeniowy jest dzięki swojej kolorowej strukturze jeszcze bardziej odporny niż jasne, wzgl. lekko parowane drewno bukowe. Nazwa „buk biały” stosowana jest na określenie rodzaju drzewa, które zasadniczo nie należy do rodziny buków, lecz spokrewnione jest z brzozą. Drewno z buka białego jest twarde, ciężkie i o równomiernej strukturze. Niewielkie pory, podobnie jak słoje roczne są prawie niewidoczne.